حضرت مهدی علیه السلام در زینبیه

آیت الله آقا ضیاء عراقی از مراجع نامدار حوزه علمیه نجف نقل می‏کند که: شخصی از شیعیان شهر قطیف حجاز، به قصد زیارت حضرت ثامن الائمه علیه السلام از شهر خود حرکت کرد، او در میانه راه سرمایه سفر خود را گم کرده و حیران و سرگردان ماند و آن چنان درمانده شد که برای خودش نه راه برگشت می‏دید و نه می‏توانست ادامه سفر دهد . در آن لحظه چاره‏ای نمی‏دید مگر این که به حضرت امام زمان علیه السلام پناهنده شود . در موقع توسل، متوجه شد که سید نورانی و بزرگواری او را همراهی می‏کند و خطاب به وی می‏گوید: این وجه را بگیر که تو را به سامرا می‏رساند، در آن‏جا نزد وکیل ما حاج میرزا حسن شیرازی می‏روی و به او می‏گویی که سید مهدی به شما پیام رساند و گفت: پولی که از مال ما در نزد توست‏به اندازه سفر زیارتی جدم علی بن موسی الرضا علیهما السلام به حامل پیام بپرداز .

مرد قطیفی می‏گوید: آن بزرگوار را نشناختم و متوجه نشدم از کدام سمت آمده است . عرض کردم: هر گاه به محضر میرزای شیرازی پیام شما را برسانم، از من سؤال می‏کند سید مهدی کیست و چه نشانه‏ای داری؟ آن سید شریف به من فرمود: به او بگو، به این نشان که امسال در فصل تابستان شما با حاج ملا علی کنی طهرانی در شام و در حرم عمه‏ام زینب کبری علیها السلام مشرف بودید، از کثرت زوار و ازدحام جمعیت‏حرم شلوغ بود و آشغال‏هایی در حرم ریخته بودند، شما عبای خود را از دوش برداشته و در دست جمع کرده و به آن وسیله حرم را جارو نمودید و آشغال‏ها را در گوشه‏ای از حرم گرد آوردی و حاج ملا علی کنی با دست‏های خود آن‏ها را برداشته و بیرون برد، من آن‏جا بودم .

مسافر قطیفی می‏گوید: یک مرتبه با خود گفتم: شاید این شخص حضرت امام عصر علیه السلام باشد . در آن حال نوری او را احاطه کرد و از نظرم غایب شد . در ادامه سفر به سامرا رسیدم و ماجرا را برای مرحوم میرزای شیرازی نقل کردم، آن بزرگوار از جای خود بلند شد و دست در گردنم انداخته، چشم‏هایم را بوسید و به من تبریک گفت . بعد در تهران به حضور آیت الله کنی رسیدم، او هم مطلب را تصدیق کرد و از این که از سوی امام زمان علیه السلام به ایشان حواله و یا فرمانی صادر نشده است اظهار تاسف نمود ⁽¹⁾ .

پی‏نوشت:

1) خصائص الزینبیه، نورالدین جزائری، مقدمه، با اندکی تغییر .